Ailelerimizin Düşünceleri

Ankara Otizm hayatımızın en büyük dönüm noktası... Çaresizlik, umutsuzluk her gün isyan dolu yılları, şimdi gece ve gündüzleri bitmek bilmeyen şükürlere bıraktı.Acaba bunu da yapar mı Efe dediğim ne varsa kurumun ve eğitimcilerin  sayesinde hepsi oldu, olacakta..Krizlerin yerini evde şu anda yaramaz bir çocuğun hallerini görüyoruz. İyi ki hayatımızdan gönlümüzden geçmişsiniz. Tüm kalbimizle dualarımızdasınız. En büyük sıkıntı yeteri kadar devletin destek çıkmaması hem maddi hem manevi.Başarılarınızın devamını dilerim.Gönülden bir kocaman maşallah hepinize.

Okulumuzda her öğrencinin özel durumuna uygun tecrübeli hocalarımızın olduğuna inanıyorum.Problem davranışı olan öğrencilere sabırlı, kararlı ve ön yargısız yaklaşmanızı profesyonel olduğumuzun göstergesidir.Kısa ve uzun vadeli programlarla çocuklarımızın ihtiyaçları esasına dayalı eğitim sisteminden memnunuz.

Uyum” dediğimiz şey aslında bir öğrenme süreci… “Bilmek” yani “anlamak”, sonrasında “yapa-bilmek” yani “yetenek oluşturmak” ve en sonunda “olmak” yani “hazmetmek ve ustalaşmak”…
Oğlumuzun Ankara Otizmde ile “yapa-bildikleri” hem O’nun hem de bizim yaşama sevincimizi ve cesaretimizi artırıyor…
İstenilen hızda olmasa da çok şükür “öğrenme” var… Yani “uyum” yolunda ilerliyoruz.
“Mutluluk” için ise “akıl-emek-yürek” ve bunların “dengeli” olması gerekli…
“Akıl” yani “doğru karar”; evet Ankara Otizm bizim doğru kararımız…
“Emek” yani “işi doğru, ustaca yapmak”; Ankara Otizm’de bunun için “enerji”, “disiplin” ve “ustalık” fazlasıyla var, emekleri ve emeklerimiz boşa gitmiyor eminiz…
“Yürek” bize neden yapmamız gerektiğini söyler… Yürek akıldan daha güçlüdür… Onu kaybedersek insanlığımızı kaybederiz… Evet Ankara Otizm’de “cesaret” ve “sevgi” yani “yürek” var… Bunlar bulaşıcıdır da, bize de bulaştırıyorlar… Zaten “yürek” sağlamsa “emek” onu takip ediyor… “Akıl” da “yürek” ile birlikte ise “emekler” boşa gitmiyor…
Ve sonunda hepsini dengeli yapmak… Evet Ankara Otizm oğlumuzla bizi “dengeliyor”… Biz uçlara gittiğimizde, onlar bize başka bir bakış açısı getirdiler hep, dengeledik… Sanırım Onlar da bizimle dengeleniyorlar… Yani aramızda karşılıklı bağlılık var…
Akıllarına, Emeklerine ve Yüreklerine sağlık.

Böyle güzel insanların bir arada olduğu bir kurum olduğunu bilmek bizler için mutlulukların en güzeli. Bize yaşattığınız mutluluklar için, hayallerimizi gerçekleştirmek için verdiğiniz emekler için, Gülen yüzünüz çocuklarımıza ve ailelerine olan sevginiz için yürekten teşekkürler. Çok şükür İyi ki Allah sizleri karşımıza çıkarmış, inşallah sizlerde kendiniz gibi iyi yürekli, sevgi dolu insanlarla birlikte olun her zaman. Sevgi ve saygıyla.

Yıllarca özel eğitim kurumlarının çocukları masa başına bağlamaya çalışan ve "kırmızıyı ver" "mavi" hangisi gibi sorularından hem çocuk hem bizler bıkmış olarak son umut Ankara Otizme gittik. Daha içeri girer girmez eşofmanlı dinamik genç eğitmenleri gördüğümde işte aradığım yer burası dedim içinden. Çok şükür ki geçen zaman beni haklı çıkardı. Doğrusu başvuruyu yaptığımızda oğlum ne yazık ki daha tuvalet eğitimini bile tam alamamıştı. Acaba sıkıntı olur mu diye düşünürken yıllarca çözümlenememiş tuvalet eğitimi birkaç haftada çözümleniverdi. Hocaların sakin ve sabırlı tarzı mükemmeldi. Yıllarca masa başında veya grup denilerek küçücük odalarda verilmeye çalışılan ama verilemeyen eğitim burada sporla veriliyordu. Çocuklar hem enerjilerini akıtıyorlar hem de öğreniyorlardı. Üçüncü ay sonunda okula giderken oğlumu dışarıda bisiklete binerken gördüğümde arabayı yolun kenarına çekişimi ve ağlayışımı unutamam. Sevinçten nasıl ağlamayayım? Oğlum hem bisiklete binmeyi öğrenmiş hem de açık havada esen rüzgarı yüzünde hissederek spor yapmaktaydı. Çocukken en çok sevdiğim şeyi nihayet oğlum da yapabilmişti. İlerleyen zamanda masa tenisi, paten, basketbol gibi sporları da öğrendi. Güzel havalarda göl kenarında ördeklere ekmek atarak Mutlu oldu. O mutlu olunca bizler de Mutlu olduk. Elbette tüm bunlar çok büyük sabır, emek ve sevgiyle gerçekleşebildi. Üzücü olan ise haftada sadece 2 ders özel eğitim veren kurumlara yapılan devlet yardımının bu okullara yapılmamasıdır. Bu büyük bir yanlış ve eksikliktir. Oğlum ve ben Ankara Otizm eğitmenlerine ne kadar teşekkür etsek azdır. İyi ki varsınız.  

Başkent Otizmle tanışana kadar hiçbir kulübe güvenim ve inancım yoktu . Bunu çok açık yüreklilikle söyleyebilirim. Benim için ağzı dili olmayan kendini ifade edemeyen oğlumu emanet edebildiğim güvene bildiğim tek yer Başkent otizm oldu. Ayrıca spor eğitimiyle çocuğuma öz bakım becerisi ve sosyal yaşam becerisi eğitimleri verebilmeleri, bu işi yanı Otizm çok iyi bildiklerinin kanıtıdır . Oğlumla ilgilenen öğretmenlerimin özverili içten tavırlarında bir anne olarak beni çok mutlu ettiğini söylemeden geçemem . Oğlumda emeği olan çok değerli öğretmenlerime teşekkür ediyorum .Emeğinize sağlık . İyi ki varsınız. Umarım herkese ve diğer kulüplere örnek olursunuz . İşini etik yapan ve süreci bizimle paylaşan Başkent otizmin yöneticilerine de teşekkür eder başarılarının devamını dilerim . Sevgiler saygılar 

Düşüncelerimi nasıl ifade edeceğim bilemedim. Çünkü o kadar minnet borçluyum ki onlara. 2011 yılında o kadar çaresiz bir dönemimizde kurum açıldı ki o yıl yaşadığımız zorlukları hatırlamak bile istemiyorum. Ataberk spora başladıktan sonra olan değişikler çok güzeldi. Ataberk artık geceleri uyuyordu ve sinir krizleri yok denecek kadar düzeldi. İlk önce bisiklet sürmeye başlaması daha sonra masa tenisindeki başarıları, beni çok onurlandırdı. Ve daha birçok spor alanında güzel şeyler başardılar. Ataberk masa tenisi oynarken otizmli olduğunu  anlamak zor. Yani o kadar güzel oynuyor ki. Otistik bir çocuğun bunları başarabildiğini bize gösterdiler. Rüyamda görsem bunları yapacağına inanmazdım. Ve  son olarak hayatımızda beklenmedik olaylar karşısında ben tek başına mücadele verirken bana verdikleri destekle hep yanımda oldular. İyi ki varsınız. İyi ki hayatımızdasınız. Onlar olmasa ben ne yapardım diyorum. O yüzden onlara ne kadar teşekkür etsem az kalır. Keşke otizmli çocuklarla spor ne kadar faydalı olduğunu devletimizde görse. Maddi imkanı olmayan ailelerde devlet desteği ile çocuklarını  gönderebilseler.